2
Ve gökyüzünü
unuttu diye maviliğini dumanlar arasında
ve bulutları, o paçavralar içindeki sığıntıları
tutuşturacağım en son aşkımla,
Devamını Oku
Ve gökyüzünü
unuttu diye maviliğini dumanlar arasında
ve bulutları, o paçavralar içindeki sığıntıları
tutuşturacağım en son aşkımla,
Hatırlayabildiğin kadar geriye dönsene şöyle bir.
Yaşamının en mutlu kesiti değil miydi o yıllar?
O çocukluk yılları.
Nesnel olarak, üzerindeki giysinden
Ve tok karnından başka bir şeyin olmamasına rağmen.
Neyle örtündüğünün,
Neyle doyunduğunun önemi bile olmadan.
Acıkınca, yiyecek bulup bulamayacağını bilmeden hem de.
Neydi seni o derece mutlu eden,
Bir düşünsene.
Ya da, hatta asıl önemlisi,
Nedir seni o kadar mutlu olmaktan alıkoyan bugün?
İstersen, asıl onu bir düşün.
DEĞERLİ ABİM,
HER ZAMAN ŞİİRİNİZİN KONUSU KAFAMA TAKILIRDI...MUHTEŞEM ŞİİRİNİZİN HER KELİMESİNE KATILIYORUM...EN GÜZEL GÜNLERDİ O GÜNLERİMİZ ...GELECEK ENDİŞESİ OLMADAN YAŞAMAK KADAR GÜZEL BİR ŞEY VAR MI...GALİBA BUDUR O GÜNLERİMİZLE BU GÜNLERİMİZİ AYIRAN...ÇOCUKLUĞUMUZDA İNSANLARIN ŞEYTANİ DUYGULARINDAN BİHABER YAŞIYORDUK...UCUZ HESAPLARDAN YİNE BİHABERDİK...KARNIMIZ DOYUP, ÜSTÜMÜZ SEVGİYLE ÖRTÜLDÜĞÜNDE DÜNYANIN EN MUTLU İNSANI BİZDİK...TESBİTLERİNİZ MÜKEMMEL...
Ya da, hatta asıl önemlisi,
Nedir seni o kadar mutlu olmaktan alıkoyan bugün?
İstersen, asıl onu bir düşün.
ÇOK HAKLISINIZ...ÇOK...YÜREĞİNİZE SAĞLIK...
SELAM VE DUA İLE
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta