Bir uçurtma yaptım tahtadan
Çocuktum oyuncağım uçurtmamdı
Kuyruğu vardı kağıttan
En güzel uçurtması değildi
Belki mahallenin ama benimdi uçurtmamdı
Bir gün annem öldü ardından babam
Onun cenazesi için uğraşırken
Bir araba altında kalmıştı
Ve ben evin küçük oğlu
Uçurtmama bağladım o gün acılarımı
Öfkeliydim ve artık büyümeliydim
Hem annemi hem de babamı kaybetmiştim
Güçlü ol diyordu hem yengem hem de amcam
Artık büyümeliydim ve o gün
Gökyüzüne bıraktığım uçurtmamla
Acılarıma veda etmeliydim ama yazık ki
Giden yalnız uçurtmamla çocukluğum oldu.
Kayıt Tarihi : 16.8.2003 21:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Aksoy](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/08/16/kaybedilen-cocukluk.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!