Kaybeder Şiiri - Uğur Musab Şahin

“Ben bilir, ben yaparım” enaniyettir.
Amellere bakılırken, hüküm niyettir.
Tevazu ve mütevazılık insaniyettir.
Kendini beğenmişler kaybeder.

“Olmazsam olmaz” der, kuş beyinler
Herkese üstten bakar, o serseriler.
Keşine gülerken, akıllılar deliler.
Başkasına güvenenler kaybeder.

“Ben vazgeçilmezim” diyen cahiller.
Ona akraba olur, gizli saklı küfürler.
Ayağına köstek olur, yalan yeminler
Kendini bir halt sanan kaybeder.

“İyi ki ben varım” diyenler gördüm.
Onları aptal diye, gölgeme gömdüm.
Vaaz-ı nasihat da, yaşarken öldüm.
Kendini çok sevenler kaybeder.

“İlle de ben” diyen, küçük adamlar.
Başarı merdiveninde, küçük adımlar
Her sokağın başında, gölgeleri var
Kendini, büyük sanan kaybeder.

Sanki cehalet devri, puta taparlar.
Taptıkları putları kendi yaparlar.
Namus ve şerefini, kula satarlar
Kendini, kandil sanan kaybeder.

Yıllar gelir geçer, dünya yaşlanır
Müslümanlar, camilerde taşlanır
Onca alametler, bir bir yaşanır.
Kendini, bilge sanan kaybeder.
2020