Ya, işte böyle…
Hep kaybedenlerden oldum ben hayatta,
Yitirmediğim bir şey kalmadı şu ömrümde.
Zamana bırakmayı seçtim her şeyi,
Zamanla kaybettiklerim olduysa da
Gururum el vermedi geriye dönmeye.
Düşün ki seni bile kaybettim işte.
Aslında her şey tercih meselesi gülüm,
Benim tercihim de
Kabullenmek oldu her şeyi.
Savaşmak belki,
Galip olma ihtimali ile yapılır.
Kadere, zafer yazılmaz, boyun bükülür.
Yere eğdim boş hayallerimin boynunu,
Sonum belli, ben kaybedenlerden oldum.
Mazinin bir resmi kaldı elimde,
Bakıp dalıyorum arada,
Hasretle o günlere
Kendime geldiğimde.
Çok uzaklardayım artık…
Yazılacak çok şey vardı
Satırlara mutluluk adına,
Bense kaybettiklerimi
Döküyorum mısralara.
Hecelerim kurşun yarası gibi,
Hep ayrılığı anlatır
Benim şiirlerim
Çünkü ben hep
Kaybedenlerden oldum.
Susanlardan, susmak zorunda olanlardan
Oldum ben hep.
Ben hep bu hayatta
Kaybedenlerden oldum…
Kayıt Tarihi : 10.9.2018 14:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!