Kaybedenler Şiiri - Kürşat Usalan

Pek hoş bir yer burası
Bir kadın şarkı söylüyor.
İnce ince akıtıyor yaşamını mikrofona
Biz se, bizbize dökülüyoruz kadehlerimize
Herkes dökülüyor.

Pek abartılı ışıklara bakınca anımsıyorum
Uzak yerlerden gelmişiz
Hatta uzak yerlere bile yolcuyuz

Güzel bir istasyon burası
Bir kadın şarkı söylüyor
Ama söylediğini söylemiyor
Kimse söylediğini söylediğini söylemiyor
Masada bizbize
Herkes sırası gelince kaybediyor
Rakı şişesi kazanıyor
Eksik kaln günlerden bir tane daha söylüyoruz
Öylesine söylüyoruz ki
Hiç bir ışık sızamıyor
Gözyaşlarımıza

Gözyaşlarımız var mı bizim?
Onu da bilmiyoruz
Birileri günlerimizi
Eski bir kitabın sayfaları arasında
Kurutuyor
Sonra da
Yağmursuz cenazelere uğurluyor bizleri

Şimdi başka bir şarkı
Aniden ıslanıyor geçmişimiz.
Zaman?
O masanın altına gizlenmiş.

Pek hoş bir yer burası
Tanıştığımız herşey bu gece
bize yatıya gelmiş.
Bizbizeyiz ama, yokuz işte
.
Bir kadın şarkı söylüyor
Şarkısı hemen dağılıveriyor
Biz duymuyoruz
Yokuz ki biz
Besbelli bir sonraya kalmışız
Hepimiz birbirimizden aynıyız
Hepimiz, çalan şarkıya
es bile olamayacak kadar
aynıyız
kendi yaşamlarımıza esler koyuyoruz

Güzel bir istasyondayız
Işıklar delicesine kuşatmış
Sesler de öylesine
Soluksuz bir esinti dolanıyor tenlerimizi
Sonra çirkin gülüşlerimize yeniliyor
Bedensiz gülüşlerimize
Tarihsiz gülüşlerimize

Bu gece bittiğinde,
hangimiz dönebilecek evlerine
Hangi ev hangi toprak bizim?
Nasıl dönülür ki bu sahipsizlikle
Hangi su utanmadan ıslatır,
hangi sıcak sarar bizi,
hangi kadın şarkı söyler,
hangi şehvet kemirebilir beynimizi?
Pek hoş bir yer burası.
Sesler, ışıklar ve yüzler var.
Kadın şarkı söylüyor
Sesi nereye karışıyor?
Şimdi zamanlardan ne?
Ve biz bunca ışığa karşın kimi içtik?
Kendimizi mi?
O halde
kim kaldı geriye?
İktidarlarımız mı?
Hangi şehirde?
Heveslerimiz mi?
Hangi oyunda?

Onca ışığa karşın
bir numara daha büyük almalıydık
hayattaki yerlerimizi
Olmadı.
Kaybettik
Ama kimse kazanmadı

31.08.1994
TAVŞANLI