Kaybedenler kulübü yarattım içimde. Kazanamadıklarıma üzüldüğüm yer burası. İçinde üzüntü, mutsuzluk sofrası. Soğuk ve cansız. Sıkıcı ve kansız. Kaybedenler kulübü burası. Yitik ümitler diyarı. Burada sanki küçük bir ülkenin padişahıyım. Sızlamalarım da benim halkım. Burada bile canıma var kastım. İçinde başaranları çekememezlik yatıyor. Kıskançlık hakim küçük sokaklarıma. Kaybedişim kazılı şakaklarıma. Oyuncaklarım var burada. Oyuncak sevinçler. Sahte sevgiler. Horlanmış gözlerim var. Kör olmuş umutlarım var. Sıkıcı günler yaşıyorum bu kulüpte. Kendimi yazıyorum, kendim çıkarttığım gazeteme. Üçüncü sayfalara naklediyorum başarı cinayetlerimi. Oradan okuyorum emanete yaptığım hıyanetlerimi. Kurmuyorum, durduruyorum saatimi. Sokak lambalarımı kapatıyorum ışığa. Aydınlık saçıyorum kaybeden karanlığıma. Kaybedenler kulübü burası. Ağlayanların diyarı. Hıçkırıklarla nefes alıyorum burada. Öksürüklerle gülüyorum, hastalıklarla boğuşuyorum. Ümitsizlik benim param. Her şeye yetiyor gücü. Bitmek bilmiyor üzüntü. Param parçalığımın diyarı burası. Burada yıkılan hayallerimin mezarı. Hiç bitirmem, yarım bırakırım duamı. Zaman yok burada. Yağmur yağmaz, güneş doğmaz. Gün hiçbir zaman aydınlanmaz. Sıcak yoktur. Soğuk boldur. Yalnızlıktır arkadaşım, acılardır sırdaşım. Okul yoktur bu diyarda. Hayat çıkar karşımıza en umulmadık bir anda. Kaybedenler kulübü burası. Yayılmaz ümit ışığı. Burası… Kaybedenlerin yuvası.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta