Kaybedenler Kerbelasında Devrik Bir Cümle

bilmiyorum kaç zaman oldu
reddettiğim sığınaalara gönül vereli! ! !
gözlerim...
sensiz aht ettiğim günlerin
yağmur çeliciliğindeki deliliği
geçmeyi bile yeğleyemediğim
ince dar bir paçavra...
rengarenk, susuz kalmış misketler
çatlak topraklar kervanı şemsiyeler...
teselli veriyor mor çalan bakışların
hüküm sürdüğü taşlara...
henüz kimse yok
şafak vakti elleri merdivende
fink atıp duruyor eller ateşte
bilmiyorum...
kaç zaman oldu tırnaklarımı kestim
bütün pisliğiyle, bütün kalleşliğiyle
biteceğini zannettiğim her şeyin
ama acıyor...
daha bugün anladım ama acıyor...
çokmu? dipten kesmişim ne
canımı acıtıyor seni yeniden...
yeniden başlatmak, yeniden bağlı etmek
terkedilmiş sevdalara...
rüzgar krem aylarının eşiğinde
ne umut nede bir deniz soluk
hiçbir şey yok bu tarafta
pamukşeker satan bir adam karşımda
ellerim cebimde bekliyorum
karşı kıyıdaki yabanlığı....