masallar dünyasının kapıları kapandı
ve ben dışarıda kaldım
cam pabucumla
küllerin arasında
yazdan kalmış bir yonca kitabımın içinde
kurumuş
öyle durur mahsun bakışlarla
rengi alaca çalmış
gözlerin gibi
hiç bitmeyen hüznün melodileri
şimdi rüzgarlarda dolaşır
eser
gecenin çatlamış kabuğu
büyür kalbime dal dal
boyar
bir patik
diğer teki şişin üstünde
nafile bekler
sıcak ilmekleri
bir kapı kapanır
bebek ölür
doğmadan
pişmanlıklar sırıtır
alay edercesine
her tövbe bir günaha gebe sanki
durur uçurumun tepesinde
ne düşer
ne kaçar
ağlar yalnızlık eşik dibinde
duyulmaz sesi
kahkahalarda
bir masada hayat hep yek olur
kalem kırılır kolayca
bilir
bilir de yürek
yine alıp saklar
pinokyo misali
kaybettiklerini...
06/01/2006
Ayten Karakaş
Kayıt Tarihi : 6.1.2007 23:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DAL goncayı bir sabah açmış buldu GÜL melteme bir masal deyip savruldu DÜNYA’DA vefasızlığa bak BİR GÜL YETİŞİP, AÇIP, SOLUP, KAYBOLDU Ömer Hayyam
TÜM YORUMLAR (3)