Ezen ayaklara direnirken
Kendimi başkalarının gözünden seyretmeyi bıraktım
Gülüyorum
Çektiğim acılara karşılık
Ayakları yere değmiyordu
Cebi dolu kanguruların
Yarına aynı kalmayacağız
Eksiklerimiz var daha
Aktığın ve yaktığın yeri
İyi bileceksin
Ateşi su
Suyu ateş azaltır
Farklılıkları içtenlikle kucaklayanlar yerine
Zamanın tadını yeri yurdu olmayanlar çıkarıyordu
Yerleşikti acılar
Bütün karşılaştırmalar
Mutluluğun terki
Memnuniyetsizliğin başlangıcıydı
Yaşam ırmağı
Yatağında akmıyordu ki!
Önder Karaçay
Önder KaraçayKayıt Tarihi : 14.1.2021 04:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir zamanlar "Acıların Kadını" diye anılanlar vardı...
Gıdası demek ki acıydı..
Oradan besleniyordu
Ve çok da satıyordu "arabesk!"
Şimdi mi?
Benzer hallerin artık gerçeğini yaşıyoruz..
Yaygınlaşıyor git gide yoksunluk!
Üstüne zevk alanlar da çoğalıyor...
Irmaklar bir bir "kururken..."
Yatağını terk ederken..
İnsan nasıl sıyırsın kendini!
Kaydıkça, kaybettikçe kazandığını sanıyor "kuru kalabalıklar..."
Çok beğendim..
Tam bir "derya" idi şiir..
Tebrikler Önder Bey, Kardeşim....
TÜM YORUMLAR (1)