Kaybeden Olmalı mı Aşkta?

Kaybeden olmalı mı aşkta?
Tarih susmalı mı karşısında?
Yürek bu Kumbara değil ki,
Sıkıştığında kilidini kırıp
Etrafına saçasın.
En olmaz dediğin kötüleri
O iyi diye saklar.
Biraz eskici galiba.
Korkuyorum, çöp ev olacak yakında.
Belki de biriktirmek manasız.
Her yeniyi aldığında
Diğerini atmalı,
Evdeki eşyalar gibi.
Yüzleşmeli geçmişle.
Borçluysa reddetmeli mirasını.
Yok değilse büyütmeli kalanı.
Birse iki yapmalı sevgisini.
Gerçi geçmişi bıraktıysak sepete
Tekrar kolumuza takmanın
Ne anlamı var ki?
Sepet değil ama
Doğrular ya da yanlışlar
Kavuşturabilir mutluluğumuza;
Öğünleri düzenleri yersek.
Birden değil ağır ağır
Sindire sindire.
Düşünsenize
Bir oturuşta tüm sevgileri bitirdiğimizi.
Sonra kırıntılar kaldığında
Boş avuçlarımıza bakarız.
İşte tam o anda
Umutlarımız da tükenir.
Midemiz kabusların yeni durağı.
Sigaralar dudaklarımızın arzuladığı.
Ayrılıklarsa gözyaşlarımızın sonsuz pınarı.
En iyisi adam gibi ağırdan sevmek.
Adım atarak değil Emekleyerek
Seni seviyorumu birden değil
Tek tek heceleyerek.
Bir şarkıya başlar gibi
Su duruluğunda
Seni seviyorum diyebilmek.
Sevmek, cesaret işi
Bildiğin oyunlarından değil
Karanlıkta güneşi aramak
Aleni olmasına rağmen
Görememek gibi.
Sevmek gerçekliği yudumlayan
Düşler gibi…

11.12.2003