Kaybeden Değişti Şiiri - Belgin Turan

Şaşırıyorsun nasıl sildim seni,
Böyle bir kalemde,
Bıçak gibi kesti diyorsundur,
Kendime bakıyorum,
Henüz üç gün olmuş,
Bende bir rahatlık,
Bir ferahlık o biçim,
İki gün sürdü,
İlk günün karabasanları,
‘Senden’ vazgeçmemekten,
vazgeçtim…
Kaybedilirse bir şey,
tek taraflı kaybedilmez canım,
Eski zamanlardan kalma,
Derin bir sevdaydı kaybettiğin,
hiç karşılık beklemeden,
tam bir kulluk sistemi,
Terledi mi? Susadı mı?
Aç mı? Açık mı?
Anlayacağın kafayı senle,
bozma halleri…
Kutlamalar, mesajlar,
iyi olman için temenniler,
sağlık reçeteleri,
bir tür delilik hali benimkisi...
Ondandır canım içi,
Benim kaybettiklerimin,
Seninkilerin yanında,
lafı bile olmaz…
Ben ezeli mahrumiyet bölgesi,
sevgiden yana,
şımartılmaktan yana,
bir tek hasreti yaşatmakta,
cimriydin dersem,
dilim lal olur…
Öyle çarçabuk unutabilir miydi?
Bu deli divane hayranın,
Zamanla tükettin,
Uzak durmalarına katlanırken,
Güzel bir sözü esirgerdin,
Birde üstüne eklenirdi,
Umursamaz tavırların,
ve gönlüm dönerdi,
deprem yerine,
kalırdım çaresiz, kalırdım biçare,
yıkıntılar arasında sözlerinin.
Yıllar sürdü ayrılışım aslında,
Sen hiç fark etmeden,
Birden tükenir miydi?
Bu taşan, coşan sevdam,
Her şeye rağmen,
sendin yörüngem,
sen varken de eksikti,
eksikti öbür yarım,
olsundu sen vardın ya,
mahpushane dışında,
tutukluydum gönülden,
Öyle çarçabuk biter miydi?
yavaş yavaş tükettin,
Yemyeşil dünyamı,
Döndürürken çöle,
Kaybeden yer değiştiriyordu,
Kadere bakar mısın?

Belgin Turan 24/06/2008