Kaybeden Şiiri - Hilmi Kemal Ayakçı

Şiir defterimden koptu bir yaprak daha,
Anlaşılan zihinlerden bir ömür büsbütün silineceğim,
İyi, rahat, güzel ulaşmışım feraha,
Rind olmak umuduyla sokak sokak gezineceğim.

İzinden gittiklerim benden uzaklaştı,
Nitekim sonunda vardım tek sonuca,
Sema’ya bedenim biraz daha yaklaştı,
Aşk aşısından nasiplendim doğruca.

Niyetim belliydi kazınmış zihinlerde,
Kaybedecek neyim kaldı ki yaşamdan,
Aşkla ilgili çok yazı var metinlerde,
Yazılmış çizilmiş kitaplar koymadı önüme şamdan.

Behemehâl yoluna devam etmek gerek,
Eğildi başım devam edecek eğilmeye dört mevsim,
Taraftarı olmuşum vefasız yâri severek,
Mayınlar dizilmiş yoluma koşarak geçmek hevesim.

Ehemmiyet göster azıcık ne olursun,
Yoruldum peşinde koşmaktan beni suçlu bulma artık,
İtiraza kapalıyım kenarda dursun,
Bir kerecik olsa da dinle beni ey sevgili sadık.

İlan verdim kaybolan yar için, işte “seeeen”,
Levam gerekeni aldım şu mezrada,
İstifamı yazıyorum bu son dört mısrada,
Rakip yoksa da bu yarışta kaybettim ben.