Kayarken.. Şiiri - Hüseyin Demircan

toslarca bir bariyere
ön varılmaz arka yarken
uzanıp genişce yere
popoyu yayar kayarken

sancılar çömlek tavada
dağ bayır ile ovada
o kış gecesi havada
yıldızlar sayar kayarken

kaan iken atam Mugan
alamadım bir çift rugan
yandım anam türü figan
feryatlar bayar kayarken

kavuşur isen keneye
pençe çak belki seneye
dalgınca kor el çeneye
dirseği dayar kayarken

olmasın hiç ayak burkan
karları kürüyor hırkan
ve burundan boşalır kan
yolları boyar kayarken

sığmıyor uda hicaba
ayağın yükü de caba
giymesek diyom acaba
sonra da cayar kayarken

şiddetle çiğner bendini
sevmez kadının fendini
empati yapar kendini
yerine koyar kayarken

yanlış anlar seni izler
çek karnına doğru dizler
ardında bırakır izler
buzları oyar kayarken

koyverip kendini salma
eski düşenlerden kalma
yol boyu mandalin elma
portakal soyar kayarken

yiye yiye her tekmeyi
öğrenirsin dert çekmeyi
ümit fakirin ekmeği
karnıda doyar kayarken..