Kaya, Taş Şiiri - Zeki Çelik

KAYA, TAŞ

Kime güveneyim bende şaşırdım,
Öfkemi yenmedim bardak taşırdım,
Hak ettin diyerek şamar aşırdın,
Arkadaş dediğin kaya, taş oldu.

Uzakta yakında olsa fark etmez,
Yemeye alışmış, sermaye yetmez,
Yuva kuramadı, ocağı tütmez,
Arkadaş dediğin kaya, taş oldu.

Yanlışı gördükçe uyarmam hata,
Çünkü eğitmemiş sorumsuz ata,
İki yüzlü insan bakma surata,
Arkadaş dediğin kaya, taş oldu.

İyilik yaparım yine anlamaz,
Çevremi incitir uyum sağlamaz,
Cimrinin tekidir coşup, çağlamaz,
Arkadaş dediğin kaya, taş oldu.

Buz kalıpları da girdi araya,
Merhem olmuyor ki hiç bir yaraya,
Zeki önem vermez pula, paraya,
Arkadaş dediğin kaya, taş oldu.

4-7-2012 ZEKİ ÇELİK