Kaya Güvercini Şiiri - Mustafa Bakır

Kalemsiz, kâğıtsız gezdiğim zamanlardı. Fazla içerdim. Sonra içerlerdim. Sonra susardım. Sonra, kaya güverciniydi bütün hayallerim. Gökyüzünde vurdular, konmadan bir dala.

Kalemsiz kağıtsız gezdiğim zamanlardı. Gölgeler gelip geçerdi kıyılarımdan. Kimsenin gölgesine basmak istemezdim. Gölgelerin canı acırdı bir zamanlar.

Aslında çok konuşurdum, kimse bilmezdi. İçimde bir ben daha dolaşıyordu. Elleri cebinde miskin bir adam. Hayalleri kaya güvercini... Uykusuz banklar da uyuya kalmış bir serseri.
Neyse, kalk gidelim sevgilim. İçimdeki beni de uyandır artık. Toparlan. Gölgelerin dahi canının acı-tıl-madığı yerlere, herkesin şiir yazdığı, kalem kâğıt taşıdığı, deniz ve gökyüzünün yek vücut olduğu yerlere.
Gözlerinin elası bulaşmış yerlere, göklere...