Yağmur şehri dövüyordu....
Gece yarsını çoktan geçmişti
Çocuklar çoktan altını ıslatmışlardı,dudaklarında tebessüm...
Yağmurlu gecelerde uyumazdım ben
Yağardım onunla sabaha kadar...
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
ölüm çok kolay be delikanlı bir vardın bir yoktun olacak sadece yarasının sızısı kalanı sona kadar acıtacak tanrının rahmeti kaya eminin üzerine olsun ve başın sağolsun minik bahti....öğretmenini ağlattın sabah sabah sağol sen emi
Abim elini belime dolamıştı,ağlıyordu
Kalabalığa karışmıştık
Tabut gidiyordu omuzlarda...
Dualar...
Dualar...
Gözyaşı...
Perişan yüzler...
Öylece yürüdük mezarlığa kadar...
Ayaklarım durmuştu birden
Gücü yetmemişti,mezarının başına varmağa
İçi kaldıramamıştı
Toprağa gömülüşüne kaya emmi'nin...
Yağmur toprağı ve mezarı dövüyordu...
Ayaklarım ayırmıştı, beni o kalabalıktan
Çocukluğumun, büyük bir kısmının geçtiği, meraya götürmüştü...
Dere; sarı, bulanık ve çamurlu akıyordu
Ben uzanmıştım boylu boyunca ıslak toprağa...
Yağmur çocukluğumu yıkıyordu, beni dövüyordu...
Az sonra,doğrulup takatsız bacaklarımın üstüne
Tekrar yürümeye başlamıştım...
Nasıl yıkamışlardı acaba...
Büyük bir kazanda ısıtıp suyu
Dökmüşlerdir üzerine bakır tasla...
Kavuşabilseydim eğer, ye-ti-şe-bil-sey-dim
Sabunada gerek yoktu
Yağmurla yıkayacaktım, kaya emmi'yi...
Tarayıp saçını,bıyığını düzeltecektim
Bir öpücük konduracaktım yanağının çukuruna
Zır zır AĞLAYACAKTIM...
Yağmur onu yıkayacaktı,ben yağmuru...
----AĞLAYACAKTIM...
Yağmur köyü dövüyordu...
Eve vardığımda hanım bacı ağıtlar yakıyordu
Halalar,abiler,ablalar ağlıyordu...
Gelinler,yiğenler, torunlar...
Ağlıyordu bütün bedenler...
Yağmur köyü dövüyordu
Yağmur insanları...
Yağmur Hanım bacıyı dövüyordu
Yağmur beni...
Yağmur bütün dünyayı dövüyordu...
Hanım bacı,kaya emmi'nin karısıydı
Kaya emmi...
--benim babam...benim babam...benim babam...
Ben kaya emmi'nin mimik oğlu...
Yağmur kaya emmi'yi yıkıyordu
Kaya emmi yağmuru...
Ben hem yağmuru yıkıyordum,
---hem de kaya emmi'yi...
sanki şiir yaşıyor yada yaşatıyor sanki şiirde kişiler yaşıyor yada çok tanıdık kişiler...ne diyeyim sanki şirideki kişiler biz gibi geliyor bana...kendinizi bize yansıttığınız için teşekkrü ederim....
Sevgili yüreği büyük kardeşim, yağmurla hüzünü genelde hep hissederim ama yağmurla yıkanan acıyı ta yüreğimin en derininde sızıyla hissettim. Ne demeli bilmem ki, şiirin güzelliğini anlatayım diyorum ama yukarıdan aşağıya ağlıyor dizeler, büyük bir acı çağlıyor şiirin yamaçlarından. Tek söylelebileceğim Allah'tan babana rahmet, sana da sabır dilemek. O güzel gönlündeki duygular hiç susmasın.
Saygılar.
Burhanettin Akdağ
Babanıza rahmet diliyorum Allah'tan.
Hayattan acı ve hüzün dolu bir kesiti başarıyla aktardınız bizlere.
Karanlık bir odadan çıkar çıkmaz kaya emmi nin gözleri
gözlerimdeydi.Hiç yakında değildi.Sonra ayrıldık.Çok sonra fark ettim.Yaralarıma sürsün diye merhem bırakmıştı elimdeki çantaya.Hep düşünürüm nasıl yaptı
diye bunu.Halada çözemedim. Zaten giderkende öyle yapmadımı şaka gibi.Oy sa bu sefer şaka değildi.Gerçeğin ta kendisi.
Kaya emmi baba oldu bize , yağmura inat gökyüzünden hepimize gülümsüyor . Yüreğinin sığmazlığına sağlık ...
Yağmur geceyi dövüyordu...
Telefonun sesiyle irkilmiştim
Gece, sabahı çekmişti kendine
Zır zır ağlıyordu sabah
Gecenin ellerinde...
Yağmur sabahı dövüyordu...
Avizesini kaldırdığımda, telefonun
Çok tanıdık bir ses 'kaya emmi öldü'dedi
Hiç tanımadık bir ses,çok uzak bir ses oldu...
Nede kolay söylemişti
Oysa yüreğimde
Koca bir çınar sökülmüştü kökünden...
Ne kadar da kolay söylemişti,'kaya em-mi öldü'...
yağmur sesi dövüyordü...
_________Bahtiyar bey gerçek şu ki güçlü kaleminizden gerçek bir hayat hikayesi okudum..Dizelerinize dökülen hüzün benimde yüreğimi sarmaladı..Hüznünüze aynen ortak oldum..Lakin bu dünyanın kanunu bu..ben babanıza rahmet kabir rahatlığı sizede sabır diliyorum ....
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta