-Kaya çatlakları öz suyunu hep beklemekte…

kaya çatlakları öz suyunu hep beklemekte
iç çekerek gözlerinde ki kanlı yaşlarla
özlem ve hasret içinde
kıvılcımlar fırlatır şimşekler kahpenin tam da bağrına
kar kurt eder dururmuş karlar kardeşlerim yürürken
sese duyarlıdır her daima lağım fareleri kurdukları tuzakta
hilal bıyıklar aklaştı rüzgarı haşere pususunda
kımıldama yerinden tutunduğun kelin perçemine kanarak
asla çekme elini elimden
ve çatlatıver ki kayanı su can damarıdır anamız olan bu toprağın
yer ve gök inledi yiğit göğsünde ki tüm tüyler bile ürperirken
sedef kakmalı bıçaklar parladı gök yüzünde
gönül gönül’e olmakla paha biçilmez bir yücelik sergilenirken
Ol’un isteminde can buldu birlik ve bütünlük yeniden
kan kana karıştı halaylarımızın yüreğinde
rahmetin pınarları zemzem olurken
canı gönülle hep birlik siper olduk tüm ümmeti Muhammet de

dağlarımın kardelen çiçeği ovalarımın al gülü
akıt içini karı ver derdime sal da gitsin Fırat'ı
bu bizim kaderimiz mi oldu ölmek
Sakarya da doğup da Dicle de gömülmek
Hakkari de gözünü açıp da balkanlar da kapamak
aslında yoktur ki bizim birbirimizden hiçbir farkımız
içimizdeki o mel'un yabani mikroplar olmasa

bil ki bu ülkede o kadar çok ceddi cibilliyeti belli olmayan şerefsiz var ki
aslı astarı yoktur o dönmüş gösterirler alçaklarını
satılık ruhlarıyla da bir bir tutmuşlar tüm köşe başlarını
nağme yazarlar kırılası o elleriyle
işleri güçleri vatan hainliği içinde ve zehir saçarlar zemberek dilleriyle

yer gök titreyecek birlikte şevk içinde kardeşler sarılınca
arzı korkutacak sunarsak eğer birbirimize bir tek gülü
çatıyı üstümüze çökertecekler bil ki biz darılınca
bu hiç birimize bir fayda sağlamaz ki
galip gelirse bize kahpenin dölü
aklı başa toplamazsak fayda etmez ne sana nede bana
bu vatanın o mübarek bağrında ki
anaların o pak mı pak içleri hunharca kanatılınca
oysa ki
“O”nun bir istemiyle bizler birleştik güneş gibi aydınlattık Ortadoğu’yu
“O”nun merhametiyle biz birlik oluşturarak kurduk umut içinde doğuyu

asırlardır sardık sarmaladık aldık verdik kızlarımızı
fitne fücur ve bin bir entrikalarla boğuşup da durduk
ayrıldık mı ki yüreklerimizden
bak şimdi inliyoruz beraber iflah olmaz kederimizden
kanlar aktıkça halkalar kopuyor bir birde yerinden
kimse anlamasa da analar ağlıyor derinden

Muhammet’in hadisiyle secde etmeni bekler insanlık
gel de şükredelim hakkın bize sunduğu hikmete
saygı ve sevgi koyalım sabilerin yüreğine kör kurşun yerine
bir yolu da olmalı bu işin dinimizin önderliğinde
haydi hep birlikte uçuralım gel de barış güvercinlerini yeniden
ölüm gelir kapıyı çalar elbet
peki o zaman da ne cevap vereceğiz biz Resule
her türlü canlı cansız onun için şükürle secde ederken

İyice şunu bil ki
Onun “Bir” istemi ile biz birleşerek güneş gibi de doğmadık mı bu Ortadoğu da
Onun “Bir” emriyle de birlik oluşturarak bizler umutlar doğurmadık mı doğu da

ben bil ki senim
sende illa ki ben
aynı duygular birlikte halay çeker içimizde…

(20.01.2016) AZAP…