Bitmeyen Asklar Şiiri - Mehmet Ali Kıpçak

Fethiye’de bir akşam, dalgalar hüzünle öpüşür,
Ölüdeniz’in kumsalları fısıldar, her tanede bir özlem.
Kavuşulmaz aşk kor gibi yanar,
yüreğimde bir yara: uyan, yalnızlık!
Her adımda bir yemin,
her dalgada bir hasretin gözyaşı.
Sen martı, ben dalga,
Akdeniz’in mavi hüznünde kayboluruz,
ay ışığının kırık aynasında.

Göcek’ten rüzgâr süzülür,
hasreti yıldızlara taşır, bir mektup gibi.
Bir balıkçı ağı çeker,
aşk denizin tuzlu göğsünde saklı.
Bulutların sessiz alfabesinde,
kalbim, nabzında bir çığlık,
zincirleri kırar,
sokaklarda gençler susar,
aşkı bir gölgeyle kucaklar,
yalnızlığın gözlerine bir gülüş çizer.
Yalnızlık, neler sakladın bende?
Bir yara, bir tutku, bir sonsuzluk.

Kayaköy’ün taş sokakları geceyi şiirle örter,
bir zeytin dalı fısıldar,
her yaprak bir karar,
her an denizin kucağında.
Kavuşulmaz aşk avuçlar yıldızları,
parmaklarımızda Akdeniz’in tuzu.
Biz bu kentin damarıyız,
her nefeste yeniden doğarız,
dalgaların şarkısında,
bir şiirin son dizesiyle yanarız.