Kavuşulamayan Ses Şiiri - Nilgün Türker

Sesine geliyorum gecenin bu vakti
Beni de hırpalar mısın tekneler gibi
Yoksa sesinle okşar mısın beni
Kim bilir belki dost olursun bana
Şu yalan dünyada
Sessiz kalma lütfen
Senin sesinle rahat buluyor bu yürek
Senin sesinle kurtuluyor tüm dertlerden
Belki de senin sayende şehrin tüm gürültüsünden kopuyor
Bir çay filizi gibi yüreğime dokunuyor sesin
Okşuyor ruhumu hafiften
Sana kavuşuyorum şimdi
Mutluluğa kavuşmama az kaldı
Sesinde kaybolmama çok az kaldı
Tıpkı sevdiğin şarkıda kendimi kaybettiğim gibi
Tıpkı gözlerimi kapadığımda duymak istediğim
Bir ses gibi
Sesine kavuşmama az kaldı
Derken kavuşamadım işte
Neden bilemedim yağmura mı kandık
O mu engel oldu kavuşmamıza
Yoksa sen dalgalara mı kandın
Bir anlam veremedim
Bazen az bile kalsa kavuşmalara
Kavuşamadıkça kavuşma sayılmaz
Bu DENİZİN SESİ olsa bile…