Kavuşturan Şiiri - Erbin Arat

Tam teslim olmak üzereyken,
direnmeği tekrar denemek sıcak bir gülüşte…
çocukluğuma ağlarım şimdi her çocuğun gülüşünde.
hep yalnızdır çocuklar bilirim o yüzden hayal kurarlar,
oyuncaklar olmasa yalnızlık ele geçirip canını yakar ağlatır onları.
hangi anne baba ne kadar anlayabilir ki küçük bir çocuğu,
ne kadar anlayışlı olursa olsun.

Sen benim yalnız zamanlarımda
sen benim oyuncaksız zamanlarımda
sen benim en çocuk zamanımda sevdiğimdin
kurduğum hayaller, olmayan oyuncaklarım, gözyaşımdın,
bana ne gülümse nede yüzüme karşı gözyaşını akıt,
ben çocukluğuma ağlarım şimdi …
beton yığınlarına hapsolan, isli dumanlı,
çocukluğuma ağlarım
ne zaman gülümseyen bir çocuk gördüğümde
tekrar direnmeye çalışırım.
Azrail bir gün elbet kavuşturan rolünü oynayacak
hep ayıran değil.