Kavuşsak senle Şiiri - Kemal Kanmaz

Kavuşsak seninle ama sarılmaktan öte
Böyle sen ben değil de biziz olsak.
Ben; boynunla omzun arasındaki
Köprücük köyüme yerleşsem.
Kokunla sarhoş olsam.
İçime sığmayan o sevgini o aşkını
Eşek sudan gelene kadar sevsem.
Sen mazlum olsan,
Senin sevgi ahını alsam
Cıksa böyle aheste aheste (ohh)
Allah ne verdiyse,
Tüm iman gücümle seni sevsem.
Bu kadar sevmek mi olur diye
9 köyden kovulsam,
10. köyden kabul görsem.

Senin kollarını kollarıma düğümlesen
Orada yaşlanıp orada ölsem.
Sevmeyi sanat haline getirsem,
Sonra köylere okullara insanlara dağıtsam,
Bu dünyanın coğrafyasına faça atsam,
Seni maviye boyayım,
Yine bana satsam.

Burnumun dikine gitsem.
Gözümü kırpmadan sevsem.
Sevgini kılıf yapsam.
Önce kendime sonrada
Rüyalarıma giydirsem.
Masmavi olsam.
Senin falına baksam
Üç vakte kadar,
Deve yüküyle sana kısmet olsam.
Sırata kadar senin kısmetin olsam.
Helalleşsem yine senin olsam.
Aklım başıma gelmeyene kadar sevsem
İşim gücüm yokmuş gibi hep seni sevsem.