Kavuşmayan Eller

Bir ela alevinde yanan o pervaneyim
Bu alev zümrüdîdir onca meşe altında
Dirildikçe yeniden tutuşur bütün madde
Yalnız pervane değil, pervane olmayan da
Toplanınca bir havuz başında gülüşleri
Şimdilerde çağlayan psikozik bu aşkın
Usul usul gezinir hayal suyunda elim
Bir heyula içinde uykusuz beldelerin
Çıktığım en keyifli yokuşudur delilik
Tam ortasında hazla seyredilir gözlerin
Başımda iki bulut, rüzgarla kavuşur da
En çetin bir afetle kavuşmaz ellerimiz

Sevgilim! bir gün sessiz adımlarınla yaklaş
Öldüğümde bul beni İstanbul sırtlarında
Gökleri paylaşmadın bari toprağı paylaş.