Kavuşmanın Ummanındasın El Aziz,Aşk ...

Yorgun ruhun derin sorgularındayım.Zaman zan altında. Altından yapılmış bir geçmişin yürek tozlarında sen.
-Suskunun iletileri kavuşmuyor. Kavuşamamanın setleri önünde diz boyu aşk.
-Ben’i aşıyor aşk.

Savrulan kader rüzgârıyla eskimezlere esiyor.
-Ben kasırgası hortuma dönüşüyor, camdan yapılmış gönül evinin çatısı uçuyor.
-Ben’i uçuruyor sen…

Bilinmezliğin bilgesi perdesini kapattı. Sen yok, senden kalanlar çok. Sahnede ben, bütün periler, huriler, seyirici.
-Ben oynuyor; ama ben yok.
Arzunun gelgitlerinde açılan gülün yaprakları sarmakta, sargısız, sorgusuz, sensizliği taşımakta taşıyıcı duyguların aşk annesi.
-Sen var; ama sen yok.

Şimdi tutkunun salıncağında yasak elma tadında tatlara alıştım.
-S’alınmak istedim istemdışı, aşk dışı, yasadışı bir gerillanın sevmeyenleri öldürdüğü ölümden daha zor sevda savaşında.
-Ben vuruluyor; ama sen yaralı.

Dudaksız ,hatta duvaksız gül cemalin ,helalimi yansıdı.
Ben var; ama benden gelen sen yok. Günaha alıştırmalar yapan nefsin ensesinde kalıyor umudum.
-Arzulara kadar batıyor bahtımın sol virajı. Devriliyorum sen’e.
Ben sağlam; ama sen ölümcül gidişlerin kaskosu oluyorsun.
Bir daha dönmeyecek kadar uzun süreli bir kasko yapıyorsun. Git istediğin güzelin nefis arabasına çarp.Hatta parçala geceyi.
-Nasılsa kaskon var, nasılsa günah işleyen hemen ölmüyor.

-Gül aşındı, gülün sancısı arttı. Gül kendi dikenlerini bahtına batıra batıra intihar etti.
-Gül öldü; ama sen dirildin.

Gözyaşı düştü düşlere, düş yandı. Islak benliğim kurudu. Kurlarına kurulu zamansızlığımın diline çevrildim. Çevrilmeyen kelimelerin vardı.Hani sorup da cevap alamadığım sevgi numaraların vardı.
-Kaderin tercümanı onları çeviremedi. Bilinmezliğin dili olup kalma, beni bu senli pişmanlık girdabından alma. Salma beni salıncağı aşk kucağında olan perilerin arasına. Bilirsin ki ben Peri severim azizem.

-Öylesi kalışlar şiir olup destan olmaya aktı. Önüne gelen Manas kadar uzun boylu, Manas kadar aşkını yazan pehlivan benim.
-Ten ve tin minderindeyim sana yenildim. Yenilen pehlivan doymazmış.Oysa ben sana yenildikçe rauntları alan aşk algıcısıyım.
-Min’derim
-Bin derim bu şiire ulanmış, imgelerin simgesel yengesi olmuş ala dünyanın savlı gemisine.
-Azize olarak aç ummanlarını. Aç sularının berraklarını. Maviler götür beni.
-Maviler kadar dize ol, köpük köpük aşk koksun sonsuzluk. Ben onsuzluğun susamışıyım.
-İçir beni sudan ve aşktan. Kızıl ve bakir tutkular sürdüm kavuşmanın duvarına.
-Yaz beni ; ama özdeyişlerden öte yazılamamışlarla, yazılamayacaklarla.

Bir kere y’adın, karıştı bu sevda çeşnime. Beni bırakıp bensizliğin eşeğine tersten , hırstan binemezsin.
-Ünlü bir aşkistan atasözü der ki: “ Aklının eşeğini tanıyan sevdasının eşiğini iyi bilir.”
-Şimdi eşiğine kadar gelen bu aşk eşeğimin semerini vermeyecek misin? Eşek hoşaftan anlamaz da aşktan da mı anlamaz.

Bu sevgi bulamacına alışmış seni seven Nesim yüreğe tat olmayacak mısın azizem.
-Gülümsedi nurun ışıltısı.Aziz olarak gönderildim sana.
El Azize olarak öyle koca kentin yapayalnız kalabalıklarında seni bırakamam.

-Sarılışına hazırlanan bu bedenin gül azizesi her sarılış bir ömrü aşka sürükler. Gönlünüzün önü gül, sonrası sonsuz bir umman. Umduklarımı,sevdiklerimi çimmeye gelen bu el azizliyi kirli düşlerle yollama sakın.