Kavuşmak ne bildim Şiiri - Zeynep Beşen

bir birini sevemeyen insanlar
beni zehirliyor iken adım adım
daralıyorken ruhum hiç yere bunlar yüzüne
umutsuz insanların hali beni kahrediyor iken içimin her köşesini
gökdelenler yükseliyorken ha bire göğü delercesine
ve insanlar aşağılaşıyorken git gide
ben yine seviyordum
seni bekliyordum
bilmediğim her yolda
sonra seni buldum
adına kavuştum
kavuşmak ne bildim
aynı zamanda doğmanın lezzetin erdim
kavuşmak kader di ya
kavuştum.
alnımda ki yazıyı yüzünde okudum
daha çoklarım olmadı
seni tam sevdim.
bu yüzden ben de olanı
hiç boşuna uğraşma ölçüler nezdine koyamazsın.
adın utanır
ruhun daralır
bunu yapamazsın.
sevmek nedir göstermiyorum sana
sevmek nedir anlatmanın telaşına girmiyorum
sadece yorulma
çünkü yorulacaksın.
bu yorulma benden yana olmayacak
senden yana sen yorulacaksın.
iddia etmiyorum hiç bir şeyi
nede rus ruleti taksimi yapmıyorum.
aradığımı buldum
belkide bu bulmanın sevinciyle tamlaştım
onun rahatlığın da boylu boyunca dinleniyorum.
seni seviyorum..
bu dünya hiç bir ayrıla değmez
bunu anlıyorum.
sevmek nelere gebe hiç görmüyorsun.
seni buldura na ram oluyorum.