Kavuşmak İmkansız Şiiri - Adem Öztürk

Sen karşımda gülüyorsun
Ben karşında bir yabancı
İçinde içimden bir ateş,
Yüzünde bir parça cennet
Gülüşüne öldüğüm neredesin
Yanıbaşında duruyor cesedim,
Sen yıllar aşırı mesafelerdesin

Tutunduğum bir yeşil elbise yeryüzü
Soluduğum bir mavi gökyüzü sen gibi
Unutursun elbet bize dair ne varsa,
Hatıranın sancıdığı o güne kadar
İnceden irdelersin geçmişi
En çok ta sen haklı çıkarak
İyiki bitmiş dersin kendine
Keşkelerin arasından fısıldayarak

Böyledir yaşamak,
Düşersin hasretin kuyusuna
Hayattasındır,ışıktan uzakta
Nefesin kendini boğdu boğacak
Rüzgarın soluğun çıktığınca
Sen ışığın ta kendisi,işte orada
Ben değil,canım çıktı çıkacak
Sen gelmiş geçmiş en parlak yıldız
Ben tozlu bir karanlık,
Ebediyen zıt,ebediyen ayrı kalacak