Çiçekler baharı müjdeler ya,
İnsan yaşadığının farkına varır.
İçlerinden en güzeli beni sever ya,
İki cihan benden aşk ilham alır.
Bugün de diğerlerinden farksız.
Uzakları yakın eder o billur sesin.
Duymadığım anlar öyle anlamsız,
Duyduğumda hayat veren nefesin.
Daha dün yanındaydı bu deli yürek.
Şimdi sensiz atmayı nasıl öğrensin?
Bilmesem ki mutlu günler gelecek,
Yine de son anımda anacağım sensin.
Ve, ölüme rağmen yaşamalı insan.
İnadına aramalı alnına yazılanı.
Bil ki şu an hala nefes alıyorsam
Buna sebep; beklediğim kavuşma anı.
Kayıt Tarihi : 18.7.2020 17:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Bayar](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/07/18/kavusma-ani-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!