Kavuşma anı Şiiri - Seyit Uysal

Sene ikibin beş kavuşma anı
Ayladan ise dost ağustos ayı
Eski günleri de yad etme anı
Ağlar iki gözüm akarda yaşı

Bacalardan duman tütmez olmuş
Sokak da cocuklar oynamaz olmuş
Nere gitmiş çil horuz ötmez olmuş
Şen olanda köyüm sakin olmuş

Eski dostlar dan kalmamış bir kişi
Belirsiz yenilerin akibeti
Nerede dostlarım nereye gitti
Bende kiminen edeyim sohbeti

Ölen ile dost övünülmezmiş
Kalanlara da dost güvenilmezmiş
Birer birer dostlarım köyden gitmiş
Benim köyüm de yetim öksüz kalmış

Bozulmuş bağlar dost bahçeler de
Ekilmiyen tarlada olmuş ormanda
Bozulmuş köyümün düzeni de
Dönermi acep eski haline de

Adı gibi yeşilalan da köyüm
Soğuk suyu da gür akardı köyüm
Şimdi kim içeçek suyunu köyüm
Kaldı kurda kuşa bir içim suyun

Aşık seyit geldi doğdugu köye
İşte geldim gidiyorum köyüm de
Acılarımı da gömdüm içime
Kaldım derdiminen baş başa da