Kavuşma Şiiri - Kadir Ardilli

Giden duygu selinin ardında kalan
Düş kırıkları kumu üzerinde,
Hüzünlü bir ağırlığın ilerleyen
Çıplak ayak izleri kalıyordu.
Batan camların acısıyla aniden durdu,
Ayaklar ve izleri…
Ayağına batan cam kırıklarından çok
Yüreğine batan can kırıkları
Acı vermişti ona.
Nasıl da çok sevmişti oysa.
Vazgeçmiş de değildi sevmekten
Ama sevdiği onu terk etmişti
Bilmiyordu neden?
Hep düşündü düşünmekten kahroldu
Kendini kahreden düşüncelerden
Kurtulmak için,
Tekrar yürümeye çalıştı
Üzülerek için için.
Uzakta bir karaltı belirdi
Yaklaştıkça silüeti kadına benzedi
Gözlerine inanamadı
Sevdiği yaklaşıyordu kendine
Aşkım dedi yanına gelince
Biliyorum merak ettin beni
Özür dilerim üzdüm seni
Babamın kaza haberini aldım
Hemen yanına vardım
Kendisi ameliyat oldu
Bütün aile hastaneye doldu
Şimdi iyi.
Adam duyunca bu sözleri
Hüzünle doldu gözleri
Düşündü, onu teselli etmesi gerek
Sımsıkı sarıldı sevdiğine
Geçmiş olsun diyerek…

10.02.2021 İstanbul 02:00