Kavuşma Şiiri - Hasibe Tülüoğlu

Köyüm,
Cennetim,güzelliğim.
Nasıl da nalı nazlı bakıyorsun.
Yaz gelince boğazına sarı kolyelerini takmış,
Kışın başına bir taç takmış.

Yollarındaki taşlar kuş misali uçuyor.
Sana gelişlerim hep hasret geçmiş kokuyor.
Çocukluğum hala sende yaşıyor.
İçinde gezindiğim pınarlar beni arıyor.

Kapılarına sarılıp vedalaştığım evim
Kaç nesil taşıdın içinde?
Hangi bebekler geldi?
hangi tarihler kimleri sildi?

Yıkılmışsın görmeyeli,
İhmal mi ettik seni?
Oysa küpeler takardın sen çiçeklerinle,
Allım yeşillim olurdu bahçelerin.

Nasıl da kucaklıyorum seni içimde.
Ömrüne ömürler katılsın diye dua ediyorum.
Armut ağacın kakül gibi süslüyor saçlarını sonra.

Sen de bitecekmişsin oysa.
Biz de gidecekmişiz.
Kalem böyle çizmiş.
O, böyle demiş.

Başlar eğilir o zaman,dil susar.
Ömürlük bu,böylece uzar da uzar.