Güneşli bir temmuzda
Gölgemi sırtıma kuşanıp,
Çıplaklığımı örtüşümdür yalnızlık.
Durumundan ödün vermek ölümdür bana..
Gülebilirim en acı vakitlerde bile.
Buna içler acısı derler.
Fakat çekmeliyim acının ellerimi taşan halatını,
Bu taşlık ovada.
Omzum çürüyene,
Dizim vurulana,
Belim bükülene,
Çılgın bir isyan bırakana dek ovalara,
Kuzuların,çakalların kulaklarını çınlatana kadar,
Çekmeliyim bu ağır sandığı,
Halatım kopsa da.
Bekliyorum..
Belki,
Bir gün Tanrı’dan bir yaprak düşer umudu..
Sonra
Kırılır keder kaplamalı meşhur sandığın kilidi.
Bulurum o vakit,
Mendile sarılı işlemeli bir kavuşma..
Kayıt Tarihi : 27.10.2015 21:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güzel şiir.
Yazınsal olduğu kadar gerçek; gerçek olduğu kadar yazınsal.
Kutluyorum Sayın TURAN.
Nicelerine.Erdemle.
TÜM YORUMLAR (5)