Kavuşma Şiiri - Sabri Safa Paksu

Geceler karanlığa, gündüzler aydınlığa bürünmüş,
Karanlık özlem duymuş aydınlığa,
Günde sadece iki kez karşılaşırlarmış,
Asla kavuşamayan iki zıtlığın özlemidir bu,

Her karşılaşma yerini yalnızlığa,
Her yalnızlık bir özleme bırakırmış kendini,
İşte budur aşk, işte budur gerçek özlem,
Asla kavuşamayan iki rengin özlemidir bu.

Kıyamet bile birleştiremez ikisini,
Alametlerin büyüğüdür yer değişmeleri,
Sadece sen ve ben, sadece aydınlık ve karanlık,
Asla kavuşamayan iki sevgilinin özlemidir bu.

Aydınlığın olduğu yerde duramaz karanlık,
Sadece o gittiğinde gelebilir tekrar,
Geldiğinde bulamaz özlemi artar biçarenin,
Asla kavuşamayan iki ruhun özlemidir bu..