Kavuşanlar Şiiri - Nihat Malkoç

Sevdiğim, yolunda can türap olsa!
Sade bir kahvede fallar kavuşur
Vaha sandığın aşk bir serap olsa,
Gönül kovanında ballar kavuşur

Hasretin yakar da çıra misali
Yürekçiğim kanar yara misali
Gözlerim yaş döker bora misali
Gönüller bir olsa kollar kavuşur

Ey zaman ne varsa talan eylersin!
Cümle hakikati yalan eylersin
Şu garip gönlümü nalân eylersin
Gözümüzden akan seller kavuşur

Yol alıp durdukça yol uzaklaşır
Mızrap yaklaştıkça tel uzaklaşır
Ben gül uzattıkça el uzaklaşır
Vuslatı düşleyen yollar kavuşur

Seni düşlerimde gördüm gece yâr!
Bütün varlığımı böldüm hiçe yâr!
Derdi, kasaveti attım içe yâr!
Ömrün ahirinde kullar kavuşur

Hasreti gönlüme azık eyledim
Sözünü parmağa yüzük eyledim
Bir ömrü yolunda yazık eyledim
Dikenlere inat güller kavuşur

Candan bakışını ışık sanmıştım
Gönlünü gönlüme beşik sanmıştım
Vuslatı huzura eşik sanmıştım
Kökünden beslenen dallar kavuşur

Göçüp gideceğim bir gün ansızın
Belki zemheride belki de yazın
Dinmek bilmeyecek içimde sızın
Bülbülce şakıyan diller kavuşur

Uzağına düştüm, gelemem gayrı
İçim kan ağlıyor, gülemem gayri
Yarın ne getirir, bilemem gayri
Özlenen yağmura çöller kavuşur