Kavuşamaz Şiiri - Mehmet Tekmen

Unutmuş beni dostum,geçen yılları silmiş.
Yaşanan güzel günler,hatıradan eksilmiş.
Nasıl değişmiş bilmem,zaman alıp götürmüş.
O ölümsüz sevgiyi,zalimane süpürmüş.

Hayatın mânâsı ne,kimsesiz sokaklarda.
Kıymeti yok sayılır,olsan da konaklarda
Mutluluğun peşinden,yazık geçen yıllara.
Giden gider de gelmez,bakma artık yollara.

Arayıp sorma sakın,kimse bilmez sonunu,.
Uğraşıp bozamazsın,kaderin oyununu.
Kahredip talihine,bu diyarı terk etsen.
Bulamazsın izini,tüm yolları katetsen.

Bastığın yerde ne var,sade toprak mı dersin.
Sayısız canlıyı sen,nasıl da reddedersin.
Tefekkürü bırakma,belki pişman olursun.
Dağ misali gerçeği,tam karşında bulursun.

Bir tanıdık ararken,gözlerin yanılmasın.
Kötü lakabla asla,şöhretin anılmasın.
Sevenlerin üzülüp,düşmanların gülmesin.
Lânet için hiç kimse,mezarına gelmesin.

Bin bir güçlükle varıp,hacet kapısı diye.
Ne getirdin dünyadan,verilecek hediye.
Azıksız yola çıkan,menzile ulaşamaz.
Azim olmazsa kalbde,dostuna kavuşamaz.