Kavuşamayan Eller ve Dilek

KAVUŞAMAYAN ELLER VE DİLEK

Sil gözlerinden üzüntüyü
Varsın, sitemkâr baksın...
Sam yeliydi bu sevgi
Yanaklarımızda düğümlendi
gülücüklerimiz.
Donuklaştı, ışıl-ışıl
bakışlarımız.
Kalbimizde iz bıraktı! ..

Sarmadan dört yanımızı bu ateş
Daha başında
Yayılmadan kurutmalı
Gözyaşlarımız söndürmek için akmalı! ...

Birleşmeden ayrılan bir yolmuş
Bizimki meleğim.
Ellerini, ellerimin arasına almadan
Boğazımdan kısık “elveda” sesi çıkmadan.

Kalbini mümkün olsa da versem
Sevgin kalsa bende.
Ben çeksem bu aşkın sevgisiyle-çilesini
Unutulmam en büyük dileğim…

Günahını bana yükle bu ayrılığın
Ağırca…
Vebalini benden bil bu sonun!
Yeter ki güzelim, yeter ki,
Sil gözlerinden üzüntüyü;
Varsın sitemkâr baksın! ..

(Zeytinburnu, Temmuz 1978)