Kavuşamamış Yaşamlar Şiiri - Timur Özkaya

Tutsaydin ellerimi sıkı sıkıya,sen benimsin bırakmam seni dünyaya.Usulca fisildasaydin kulaklarıma beni çıkarsız ve umarsızca sevdiğini .Yalanda olsa gerçeği yaşamak bu sözleri duymak iyi gelirdi belki.Bazen bakıyorum etrafıma,kimse yok benden başka,gerçeklik yok sevgi yok hep bir yalan etrafımda dönen dünya gibi.Bende bir yalanın ve gerçekliğin içinde kaybolan.Sensiz geçen her günüm özlemin sızlatıyor içimi ,bazen dayanılmaz bir hal alıyor yokluğunla savaşmak.Sana kavuştuğum zaman tekrar diriliyorum,baş kaldırıyorum kadere.İçimde kelebekler uçuyor bahar geliyor sanki.Hani bir çocuk çok isterya pamuklu şekeri tatlı bir tebessüm düşer yüzüne, o şekeri yerken tamda ben onun gibi olurum.Sakinliğimi,dinginlimi yaşarım senle.Seni merak ediyorum hep ne yaşıyorsun benim yokluğumda.Ben seni çözmek istemiyorum artık,yoruyor beni bunlar. ben zaten yorgunum sevgilim,sensizlikle savaşmaktan.Bazen düşünmeni isterim senden.Beni çok seven bu insana karşılığında ne verdim diye.Beni anlamanı çok isterdim,ama bir an bile benim yerime koysan kendini belki anlardın acı çeken beni.Sonunu bilerek yaşamak hayatı benim için, sonu olmayan bir yokuşu çıkmak gibi.Keske yalın bir hayatı paylaşsaydık senle,keşkeleri olmayan ,yalanlardan yoksun,güven dolu engeli olmayan.Bir an bile gelse aklımıza ayrılık gülüp geçmekten başka hiç bir şey yapmamak olsun sende ve bende.Kusurlarımı örterek sev bir yorgan gibi.Bensizlikte bile benliği yaşa bitanem.Sen benim bir tanemsin ,teksin ,tohum vermeyen tek çiçeksin çünkü.Yaşayın aşkınızı dedi kader bize,biz naptik? Engeller koyduk sevgimize ,sonra kader dedik geçtik ayrılınca,sorarım sana hata bizdemi kaderimiz demi sevgilim.!!!