Kavuşamamak Şiiri - Mahir Celik

“göz damlattım
barlara kattım
yok meyhanelerde tattığım”

acıyı içmek mümkün müdür eşref amca
umarsızca sindirmek
mezelere katık
eşref saatleri heder
halimizi beter
etmek de mümkün müdür?

sen eşref amca gafletindeydin barların
sahte ayışıklarına kaç kadehin dökülüşünü koydun
serhoş vücudunu koydun paspas üstlerine
sakız mevkîleri kulaklarınla çiğnedin
bir de kadınları dudaklarınla
dişlerine ektin hasmın bakışlarını
biledin tırnak uçlarını
için ki çalardın feleğin tellerini
bir de uyuşuk tenleri kanatırdın

“meşrep kadınım
kayıp yıllarım
yok keyfhanelerde yattığım”

aşkı sevmek mümkün müdür meserret abla
istemek arzuhâl nâmeler yazmak
meserret vakitleri satmayı
kılımızı kırk yarmayı
fahişeden yaşmağı
beklemek de mümkün müdür?

sen meserret abla yalın odalarda çoğul kadın
üç öğün cumbada çiçekler sulardı yanaklarını
oturup pencerelerde beklerdin hayırsızın birini
yollarını sorgulardın elişinle haletini bilmeden
bir de yıllarını görmeden ellerin işlerini
kalbine ektin sevdâ çiçeklerini
büyüttün baktın gözün gibi
için ki ağlardın göğüslerin de kan izi
bir de canın seri terki gözlerin

bir eşref amca vardı
bir de meserret abla yoktu
eşref amcanın icâb-ı hayatı ismine ihânet

bir meserret abla vardı
bir de eşref amca yoktu
meserret ablanın kayıp yılları ismine kefâlet