Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Sevgiliye özlem, yokluğunda edilen dua sinmiş kaleminize... Çekilen zahmetler bir tebessümle unutulur mu? Unutulur elbet yeterki tebessüm eden Sevgili olsun... Tebrikler...
Ne kadar hoş duygular bunlar...İstemek elde etmenin yarısıdır :) İstedikçe varız zaten...Umuda dair hayatlarımızı güzelliklerle donatabilmek dileğiyle ben çok sevdim şiirinizi sevgiler...Burcu Bir
Koşsam sana doğru, dağları delsem
Engelleri aşıp yanına varsam
Ufak ellerini elime alsam
Bütün patikalar düz gelir bana
DAĞLARI DELMEYE GEREK VAR MI....
AŞK GERÇEK BİR MUCİZEDİR ...
VE BU MUCİİZEYİ TANIMADAN TATMADAN HİSSETMEDEN ÖLENLERİ DÜŞÜNECEK OLURSAK...
GÜZELDİ...
KUTLARIM.....
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta