Kavurur Yokluk Şiiri - Nuh Comba

Kader kâtipleri yazmış yazımı
Muhannet sacında evirir yokluk
Ne zaman sılaya dönsem yüzümü
Yönümü gurbete çevirir yokluk

Bir lokma ekmeğim bir kaşık aşım
Derdin deryasında ağardı başım
Yavrular gözümde dinmeyen yaşım
Vuslat yollarını devirir yokluk

Şu fani dünyada gülmedi yüzüm
Şehrimde, köyümde kaybolmuş izim
Gayrı meleşmiyor koyunum, kuzum
Beni yerden yere savurur yokluk

Göresidim gardaşı, Ana, bacımı
Dil, diş tarif etmez benim acımı
Kesemedim sol yanımdan sancımı
Hasret tandırında kavurur yokluk

Kâbus gibi çöker dertli bir gece
Horantam dilimde hep hece hece
Ömür sermayesi sanki bilmece
Ecel teknesinde yoğurur yokluk

Ne söylesem, ne anlatsam boş gelir
Her kulun başına türlü iş gelir
El baharı yaşar bize kış gelir
Dört mevsim derdini doğurur yokluk

Seherin vaktinde açar elimi
Hakka arz eylerim ben bu halimi
Nuh’ um çözemedin hayat dilini
Suretin dilinden bağırır yokluk