Kavşak Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Nereye götürür bu yol
başı sonu belli değil
kilometreye vursak
yüz değil elli değil

kesişir mi bir kavşakta yolumuz
böyle gitsin varsın bir süre

nereye gider bu tren belli değil adresi
hangi istasyonda mola verir
karşılaşır mıyız konuşur muyuz
tedirgin telaşlı
belki de iki yabancı gibi

diyeceğimizi unutur muyuz

sevinir miyiz

seni beni
beni seni
nereye götürür bu yol
belki de bakmaktan çekiniriz birbirimizin gözlerine

kesişir de bir kavşakta yolumuz
ikimiz de yorgunuz

telaşlıyız ikimiz de
kimbilir biz bilmezken
aradığımız ne

neydi

ruhlarımız özgürken bedenlerimiz tutsak
hadi dolaştık diyelim şehir şehir
gittik uzaklara
bulamadık arasak da
gücendi mi darıldı mı
o efsane sevdamız

düşünüyorum ama kararsızım
yak yak diyeceğim de
yak istersen diyorum
bu belâ aşkı

yakalım mı şiirlerimizi
ne varsa bize dair

yeni yepyeni bir hayata başlamak
unutmak belki de

söz sana

-kenidine iyi bak

diyeceğin gün
yakınsa yapacak bir şey yok
demekten çekinme asla

herbir şeye biçilmiş bir ömür vardır elbet

söz sana

gördüğüm yerde görmemezlikden gelirim
sana bunu yaşatmam asla
yeter ki göz göze gelmeyelim

10/Nisan/2011/Pazar/Bodrum

7

3a