Kavs Şiiri - Salim Nacar

Sen güveyiydin yalnızlığın, günlerin direğiydin
her pazar soframıza oturan kederdin, incelikliydin

bilinciydin, kendi erkeğini ezberleyen yengecin
elimizden sağanakları tutan gecenin içerlenişiydin

berzah, gül ve sabır tanrısıyla oturup kalkan
insanların vardı, insanların güzeldi sonra senin

sevmenin adamları geçerdi her gece ormanından
sen yalnız bakmayı değil görmeyi de bilirdin

ikliminden süzülen tohum, bilerce göğün kardeşliği
ey güzel gözlü gök işçisi, alfabesi sessizliğin

sana yazılı çocukluğum sıcak gölgesinde geçti
kederiyle kaldım, yenilmekle büyütülen zaferin

suları ıslatan gece kuşlarının sessiz çığlığına
benzerken bunca yokluktan sonra bile ellerin

artık gömdüler dönüşünü vakitsiz bir güz anısına
eski düşler mezarlığında, çiçekleniyor şimdi kalbin.