Kavruldum Yarabbi Şiiri - Ümit Bilgin

KAVRULDUM YARABBİ

Herkeste bir telaş herkeste hay var
Kısım kısım çeşit çeşit bir huy var
Ne nehir ne ırmak ne küçücük bir çay var
Yandım yıkıldım kavruldum yarabbi

Böyle talihinen böyle bahtınan
Saltanat mı sürülür kırık tahtınan
Ömrüm geldi geçti ömrüm ahtınan
Doğuştan beri, savruldum yarabbi

Ne kurtuldum ne bu dertten aklandım
Kızdım köpürdüm de kendimi yaktım
Şaka diye yalancıktan saklandım
Ne arandım ne soruldum yarabbi

Sabredip çekmeyi kurtuluş sandım
Nereye gittiysem her yerde yandım
Ne bir kez kurtuldum ne bir kez ondum
Öldüm öldüm de dirildim yarabbi

Ne bir kul incittim ne gönül yıktım
Dert deryasındayım ne zaman çıktım
Kaynağımdan beri bulanık aktım
Hangi zaman ben duruldum yarabbi

Denizden kaçarken derede battım
Kara talihimi bahtıma kattım
Avlayayım diye pusuya yattım
Orda bile ben vuruldum yarabbi

Hiç olmadık yerde bir işe düştüm
Bir karış duvarı zorunan aştım
Kılavuz kandırdı yolumu şaştım
Yar diye yada sarıldım yarabbi

Ümidim tükendi ömrüm eyvahta
Akşamda aynıyım inan sabahta
Çile bitmez dünya denen dergahta
Yeter artık çok yoruldum yarabbi