Ne dostlar vardı ne dostlar gördüm
Hamdım pişirdiler kavruldum kaldım
Yediler içtiler görürken kördüm
Hamlığım yediler kavruldum kaldım
***
Çevremdeydi hepsi geniş günümde
Dağıldı gittiler dar günlerimde
Akan yaştı benim bu gözlerimde
Yaşımla başımla kavruldum kaldım
***
Ne saraylar gördüm ne kaşaneler
Hepsini kaybettim geçti o günler
Yalnız kaldım şimdi hepsi gittiler
Bedenim yoruldu kavruldum kaldım
***
Açık kapılarım açılmaz oldu
Dost bildiklerimin hepsi yokoldu
İçimde biriken nefretim doldu
Nefretimle artık kavruldum kaldım
***
Ruhi yandı pişti dost bulamadı
Utandı namerde muhtaç olmadı
Hayayı ar bilip kapı çalmadı
İşte hergün böyle kavruldum kaldım
07.06.2008/ANKARA
Kayıt Tarihi : 7.6.2008 09:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dost bildiklerimin hepsi yokoldu
İçimde biriken nefretim doldu
Nefretimle artık kavruldum kaldım
Dilinize saglık dostların yok oluşu yangınların en büyüğü kavrulmasan olmaz. sevgiler. Muzaffer Çalışkan
TÜM YORUMLAR (2)