Kavruldum Kaldım Şiiri - Ruhi Hatunoğlu

Ne dostlar vardı ne dostlar gördüm
Hamdım pişirdiler kavruldum kaldım
Yediler içtiler görürken kördüm
Hamlığım yediler kavruldum kaldım
***
Çevremdeydi hepsi geniş günümde
Dağıldı gittiler dar günlerimde
Akan yaştı benim bu gözlerimde
Yaşımla başımla kavruldum kaldım
***
Ne saraylar gördüm ne kaşaneler
Hepsini kaybettim geçti o günler
Yalnız kaldım şimdi hepsi gittiler
Bedenim yoruldu kavruldum kaldım
***
Açık kapılarım açılmaz oldu
Dost bildiklerimin hepsi yokoldu
İçimde biriken nefretim doldu
Nefretimle artık kavruldum kaldım
***
Ruhi yandı pişti dost bulamadı
Utandı namerde muhtaç olmadı
Hayayı ar bilip kapı çalmadı
İşte hergün böyle kavruldum kaldım
07.06.2008/ANKARA