Kavruldum Şiiri - İbrahim Çiçek

Ayrılık, hasretlik ne kadar zormuş,
Son demimde yana yana kavruldum.
İçimde yanan hep ateş ve kormuş,
Son demimde yana yana kavruldum.

İçim kan ağladı, yaş döktü gözüm
Teselli tükendi, kalmadı sözüm
Ömrüm boran oldu, gelmedi yazım
Son demimde yana yana kavruldum.

Hasretlik ne kadar acıdır acı,
Bu hâle üzülür yedi yabancı
Bulunmaz ki hasretliğin ilacı,
Son demimde yana yana kavruldum.

İbrahim der anlatamam bu derdi,
Belki hak etmiştim Yaradan verdi
Bu yorgun gözlerim neleri gördü,
Son demimde yana yana kavruldum.