Kavrulacak bir ömür… Şiiri - Gülayşe Delen

Bugün denizim gri, saten gibi
Üstünde ağır ağır sallanan
Sandallar ikiye bölüyor.

Bir yanda güneşin son aydınlığı
Diğer yanda denizle birleşmiş gri bulutlar
Arasında sessiz şimşek parıltıları…

Yollar kalabalık arabalarla dolu
kaldırımlar da işten çıkan insan seli
Suskun gök, nemli yeryüzü…

İçimin odaları yalın
Bir o kadar durgun
Diz boyu kırgınlığım
Hüzün kaplı yüreğim…

İrkildim, omzuma dokunan dost eli ile
Döndüm baktım yüzünde donuk gülümseme
Hissettim içinde derin acı
Buğulu sesine karışık nemli al gözleri
Kaygılı, hüzünlü titredi sesi…

Acı, kelimeler dökülüyor dudaklarından
soğuk mermer taşında
daha on sekizinde
Kalbi nefessiz kalıp duran
sonsuzluğu kucaklayan gence…

Artık günahsız bedeni saracak
Taze tavlı toprağa
Ruhu kavuşacak sonsuz yurduna…

Ruhum da derin ürperti,
Usumda gezinir duygular
Yanık ana baba yüreği,
Yanık eş, dost, konu, komşu
Her dokunduğu yerde izleri

Anısı hep büyüyecek yüreklerde
Ocağında tütecek özlemler
Kavrulacak bir ömür…