Kavrayış Şiiri - Ömer Arıkan

Sonu olmayan yolun sonuna varabilsem
Gezginliği bırakıp bir yerde kalabilsem
Gam yemezdim dert değil böyle yalnız yaşamak
Bir de kendimi bilip kendimle olabilsem

Sırt çevirsem hayata toz pempe olsa hayat
Yanmasam geçmişime pişman olmasam heyhat
Bu günümü yaşayıp akşamı sabah etsem
Zonklayan bir beyinle sorumsuzluk mu rahat

Derdimi deşiversem içimi bir boşaltsam
Dert oluyor içime problemsiz rahatsam
Huzurumu ararım tüm kuytu köşelerde
Delice bir uykuda uyanmasam da yatsam

Bölmese uykularım ne ejderha ne peri
Ne ben bir berduş olsam ne de olsam serseri
Üzüvermese beni hayatta ki tüm tutkum
Kapım açsam herkese alıversem içeri

Dostluk kursam sonsuzluk vadeden bir anlayış
Değişir belki o an ondan önce yaşayış
Hayatımı boş yere harcadım hesapsızca
Ölümü bekler oldum son demim de kavrayış