Kişilerin aksine kavramlara takılır her zaman birileri
Açılan tüm kapılar kapanır
Aynı notayla dinlerler hep aynı müzikleri
Kalıplaşmış birkaç kelime söylerler
Duydukları tek sese yönelirler
Bu, kuram hatasıdır
Kişilerin aksine kavramlara takılır her zaman birileri
Açılan tüm kapılar kapanır
Belli bir kalıba sığmaz
Farklılık ya da aynılık mevzu değildir
Dara doğru ilerler
Genişi görmek olanaksızdır
Ya da o olanak daha yaratılmamıştır
Kişilerin aksine kavramlara takılır her zaman birileri
Açılan tüm kapılar kapanır
Aynı sayarlar farz edilen şeyleri
Bilmezler gerçek sandıklarını
Duydukları seslerle yönelirler
Bir tutulma olur belli ki
Ya da kalıp çatışması
Bir fikri savunmak suç
Aynı fikri savunmak olanaksız
Bir sona sürükler
Ya gördüğünüz bir urgan
Ya da urganın yanında bir tahta parçası
Kimileri kolluk kuvveti olarak yanınızda
Bu bir insanlık ayıbıdır
Kişilerin aksine kavramlara takılır her zaman birileri
Açılan tüm kapılar kapanır
Adalet tecelli etmez bir türlü
Karanlık bir odada tek bir ışık görünür
Adımlar atılır her taraf duvar
Adımlar sıklaşır
Üzerlerinde bir ağırlık hissederler
Belli bir kalıpta ve düzende duyulan ayak sesleri
Arkalarında içkilerini yudumlayanlar
Satrancın galibi ortada
Kişilerin aksine kavramlara takılır her zaman birileri
Açılan tüm kapılar kapanır
Görmek mi?
Ne çare?
Üstüne bir defa daha bakılır
Aynı fikrin aynı kalıbın üstüne
Seksen kez şarkılar yazılır
Kişilerin aksine kavramlara takılır her zaman birileri
Açılan tüm kapılar kapanır
Bir düzene dokunmak acıtır
Çığlıklar içerisinde bırakır
Bir gardiyanın nezaretinde
Bir şeyler okutulur
Gereksiz şeyler öğrenirken diğerleri
Sona doğru yaklaşılır
Farkı gözetmeyen insanlar
Birileri tarafından yakılır
Altına imzası atılır
Kişilerin aksine kavramlara takılır her zaman birileri
Açılan tüm kapılar kapanır
Korku
Hissetmek
Vesaire
Anlaşılan olur
Anlaşılan oldurulur
Nefessiz kalır çokları
Anlamsız bu bağırışlar
Birisi süngüsünü gösterir
Yanındakinin nefesini keser
Sonra yan ev ateşe verilir
İçerdekilerin orada olduğu bilinir
Kişilerin aksine kavramlara takılır her zaman birileri
Açılan tüm kapılar kapanır
Hissediliyor mu çoğu zaman
Kim bilirdi dile getirilmese?
Ya da kaç kapıya bir isim sorulacaktı?
Özlenirse geçmiş
Meğer biz kendi kendimizi yemişiz.
Kayıt Tarihi : 12.9.2014 13:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!