Niye?
Ardımda bu kadar
Gözyaşı,
Kıyamet
yaşatıp taşa
çevirdiğim kalabalık;
Vicdanımın;
alaylı yıldızlar
altında ziyaret ettiği;
Gri, kızıl, beyaz.
Uzun, kısa, dilsiz...
Peki beni kim
Taşlaştıracak?
İçimdeki Tanrı,
evet;
Onu da zayıf belleğim
çevirmeden toprağa,
Alıp beni,
Koyacak onların yanına.
Kayıt Tarihi : 28.3.2024 23:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!