bir ağız duman boğar yüzümü
boğar da
uful uful ufalan gecenin sesine
gözlerimi kısıp pencerede güney cephede
ölümler sağarım hayatımdan adımdan andımdan
bilir de sure sure dürülen acılarımın azdığını
bilir de
bir teselli bulurum boğulan kavmime ve kendime
bir inip bir çıkıp bir inip bir çıkıp
sağralar sayarım sa’ralara düşüp
esmer bir ağrı alır ağzıma
alır da
tuğundan süngüsüne palaskasına
boynunda bir de künyesiyle bir asker olup
nöbet beklerim asrın son gününde kavmime
dudaklarıma siyah bir parenin izi çıkar
çıkar da
ey sanatkarlar ey ince yürekli kulları tanırının
sesler duyarım çağıran sizleri salaha
ey bozulan dağılan kavmim haydi felaha
12.04.2005
22:45
Kayıt Tarihi : 11.5.2005 17:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!