Kavlimi koydum aramıza Şiiri - Ahmet Kurnaz

Gözlerinin derinliğinde boğuluyorken bütün zamanlarım,
Gül kurusu akşamlarına yüreğinin,
Yüreğimi düşürdüm.
Yüreğim düştü akşamlarına,
Ben,bir ateşin orta yerine.
Yani ateşteyim korlar içinde,
Ateşteyim ama,
Yanmıyorum.

Her yağmur damlasına yeminimi gizledim,
Bahar sabahlarında gurbetin.
Kavlimi koydum aramıza,
Sevdamı koydum.
Bir yudum su gibi akıp gitti düşlerim.
Bir damla sevda oldu bütün hayatım.
Günler döndü,Dünya döndü,Ay döndü,
Sen,dönmedin.

Dün,düşüme gelmiştin sessizce,
Ellerini tuttum,
Gözlerine baktım,baktım bıkmadım.
Ateşini koydun yüreğime,
Ben de yüreğimi avuçlarına.
Öylece gittin yine,
Sessiz ve isteksiz,
Aldın başını gittin.

Sana hasret çekecek sabır mı kaldı,
Yokluğuna katlanacak yürek mi?
Aylar geçti,ulaşmadı feryadım sana,
Duymadın beni.
Düşlerinde de görmedin yandığımı,
Uzattığım ellerimi görmedin.
Ses verdim,ses vermedin,
Yürek verdim,yüreğini gönderdin sadece,
Sen,gelmedin.

Geceleri mi sessiz zamanlarımın,
Ben mi sensizim?
Sitem mi yoksa yüreğinin çığlıkları,
Gözyaşların isyanlarda mı kırçiçeğim?
Ateşteyim dedim sana,
Sen,ne haldesin.
Hasretin neresinde yanıyor,
Neresinde yaşıyorsun.

Beni düşündüğün geceleri düşündüm,
Yokluğuna yokluğumu kattığım.
Gözyaşlarının ıslattığı yastığının altında ezildim,
Hıçkırıklarının bozduğu sessizliğinde o şehrin,
Dağıldım birtanem,
Toplayan olmadı beni.
Her bir parçam bir yerde,
Yüreğim,duygularım,hasretim.
Sen başka yerde,
Ama,nerdesin.