Kavil. Şiiri - Feriha Ceylan

Kavil
İlk fırsatta inmiştim yüreğinin karanlık odasına
İlk sabahta uyanmıştı yüreğin gözlerimin sedasına
Aklına koymadığın gidenin izi kalırdı unutmuşsun
Uğurlarken gülüşlerin yalancıydı ardımdan
Şimdi sende göresmedin mi
Mavi baharları Güz sarısı buğdayları
Akşamdan yatıpta uyuyamadığın bayram sabahları gibi
Kıvranmadın mı çocuklar gibi
Eller yok uzanan çok uzaklarda şimdi
Kırıl kalplerin diyarında o şimdi
Nazlı masum suskun ayrılıklara ninni söylüyor
Bırakmış yılların üzgün yanık türkülerini Acıların rıhtımında